Υπάρχει φάρμακο για την μείωση της επιληψίας αλλά αυτό χρειάζεται προσοχή και πρέπει να χορηγηθεί από τον επιβλέπων κτηνίατρο σας που έχει ένα πλήρες ιστορικό.

Σας παραθέτουμε σχετικό θέμα από κτηνιατρικό περιοδικό gav magezine:

 Οπλιστείτε με υπομονή, παρατηρητικότητα και ψυχική δύναμη. Η επιληψία είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται, δυστυχώς, αρκετά συχνά στα ζώα μας. Σε περίπτωση που το ζώο μας διαγνωστεί ως επιληπτικό θα χρειαστεί η στενή παρακολούθηση από κτηνίατρο, , η οικονομική αλλά και η ενεργή δική μας συμβολή. Και επίσης μπόλικη υπομονή και ψυχική δύναμη.

Ένας γρήγορος ορισμός της επιληψίας είναι η νευρολογική διαταραχή που συνοδεύεται από διαταραχή της συνείδησης, της συμπεριφοράς αλλά κυρίως από διαφορετικής έκτασης και έντασης «σπασμούς». Μια επιληπτική κρίση διακρίνεται σε τρία στάδια:

1ο στάδιο: Το ζώο παρουσιάζει ανησυχία, άσκοπη περιπλάνηση, κλάμα ή κραυγές. Έχει μικρή διάρκεια και τις περισσότερες φορές δεν το παρατηρεί ο ιδιοκτήτης.

2ο στάδιο: Έχει διάρκεια συνήθως λίγων δευτερολέπτων και συνοδεύεται από διαταραχές, της συνείδησης (το σκυλί δεν καταλαβαίνει, ούτε αναγνωρίζει τους γύρω του) σπασμούς, απροαίρετη ούρηση ή αφόδευση, σιαλόρροια, εμετό.

3ο στάδιο (μετεπιληπτικό): Διαρκεί από μερικά λεπτά έως κάποιες ώρες και το ζώο εμφανίζεται κουρασμένο, ανήσυχο, ληθαργικό και σε ορισμένες περιπτώσεις τρώει ή πίνει πάρα πολύ.

Γιατί παθαίνει επιληπτικές κρίσεις;
Αν θα θέλαμε να κατατάξουμε ανάλογα με την αιτία τις επιληπτικές κρίσεις θα τις διακρίνουμε αρχικά σε αυτές που έχουν τη ρίζα του στον εγκέφαλο και σε αυτές που η ρίζα τους είναι εκτός αυτού.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι κρίσεις που οφείλονται σε εγκεφαλοπάθειες και η ιδιοπαθής επιληψία. Στη δεύτερη αιτία κατατάσσονται αυτές που οφείλονται σε μεταβολικές και τοξικές εγκεφαλοπάθειες.

Οι κατηγορίες των παθήσεων που οδηγούν σε επιληπτογόνες εστίες μπορούν να διακριθούν σε:
Α) Εκφυλιστικές (νευροδυστροφίες)
Β) Αγγειακές (ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια)
Γ) Συγγενείς (υδροκεφαλία-λειεγκεφαλία)
Δ) Μεταβολικές (ηπατική εγκεφαλοπάθεια, υπογλυκαιμία, υπασβεστιαμία, ουραιμία)
Ε) Νεοπλάσματα (πρωτογενή ή μεταστατικά)
ΣΤ) Λοιμώδη νοσήματα (μόρβα, λύσσα, λοιμώδη περιτονίτιδα, τοξόπλασμα, ερλιχία νεόσπορα, κρυπτόκοκκος, βακτήρια)
Ζ) Τραυματισμοί (κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εγκεφαλική υποξία)
Η) Τοξικώσεις (μόλυβδος, οργανοφωσφορικα, στρυχνίνη)
Θ) Ιδιοπαθούς αιτιολογίας (εγκεφαλίτιδα των Pug, κοκκικωματώδης, ιδιοπαθής).

Τις περισσότερες φορές ο ιδιοκτήτης δυσκολεύεται να εξηγήσει τα συμπτώματα της επιληψίας και με τη συνοδεία της σύγχυσης μπορεί να παρασυρθεί φοβούμενος:

1) Καρδιακή ανακοπή (πάνω σε άσκηση)
2) Βαριά μυασθένεια (δεν έχουμε απώλεια συνείδησης)
3) Δηλητηρίαση-φόλα (ιστορικό λήψης ξένης ουσίας)
4) Μυϊκούς σπασμούς ή τρόμους (δεν έχουμε απώλεια συνείδησης).

Η αναγνώριση, μεταξύ των κρίσεων, άλλων συμπτωμάτων εκτός των νευρολογικών που συνήθως επιδεινώνονται οδηγεί σε οργανική ή μεταβολική εγκεφαλοπάθεια.

Αντιθέτως όταν μεταξύ των κρίσεων ο σκύλος είναι απολύτως φυσιολογικός τότε μιλάμε πιθανότατα για ιδιοπαθή επιληψία.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;
Ο γιατρός σας για να προσεγγίσει την πιθανή επιληψία θα πρέπει να έχει το πληρέστερο ιστορικό. Πότε ξεκίνησε, πόσο κράτησε, τι συμπτώματα είχε, πώς ήταν οι σπασμοί, πώς συμπεριφέρθηκε μετά το τέλος της κρίσης, τι έκτακτο μπορεί να συνέβη την ώρα της κρίσης (πχ. δυνατός κρότος, δυνατό φως, έντονο stress, παρουσία άλλου ζώου του αντίθετου φύλου, αν ήταν νηστικό ή όχι κλπ.)

Θα προχωρήσει με κάποιες εξετάσεις όπως η γενική αίματος, BUN, κρεατίνη, γλυκόζη, τριγλυκερίδια, ALP, ALT Ca, χοληστερόλη και ίσως σας ζητήσει ειδικότερες εξετάσεις για ινσουλίνη, χολικά οξέα, ορολογικές εξετάσεις αλλά και αξονική ή μαγνητική τομογραφία, καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού κλπ.

Η ιδιοπαθής επιληψία
Ειδικότερη αναφορά θα άξιζε να γίνει στην ιδιοπαθή επιληψία. Γενικά ως ιδιοπαθή χαρακτηρίζουμε μια κατάσταση χωρίς σαφή αιτιολογία.

Η ιδιοπαθής επιληψία οφείλεται σε λειτουργική διαταραχή των νεύρων. Σε κάποιες φυλές υπάρχει κληρονομική προδιάθεση όπως Beagle, German Shepherd, Keeshood, Tervueren, Τeckel, Pooodle, Labrador, Golden Retriever, Cocker, Saint Bernard, Irish Setter.

Η ηλικία της εμφάνισης της πρώτης κρίσης συνήθως γίνεται μεταξύ 6 μηνών και 5 ετών.

Πριν μιλήσουμε για τη θεραπεία θα πρέπει να είναι σαφή τα ακόλουθα.
1. Η επιληψία είναι ανίατη νόσος.
2. Η επιληψία ελέγχεται από φάρμακα
3. Τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες
4. Το κόστος αυξάνει λόγω των φαρμάκων αλλά και των συνεχών εξετάσεων.
5. Οι κρίσεις μπορεί υποτροπιάσουν ή και να χειροτερέψουν παρά την αγωγή.
6. Η αγωγή αυξάνει εφόσον οι κρίσεις είναι πυκνότερες

Η θεραπευτική αγωγή ξεκινά με ένα φάρμακο και αργότερα ίσως χρειαστεί συνδυασμός φαρμάκων. Το επιληπτικό κατοικίδιο πρέπει να εξετάζεται σε διαστήματα 14, 45, 90 ημερών και μετά ανά εξάμηνο. Η πρόγνωση είναι πάντα επιφυλακτική αλλά το κυριότερο εφόδιο του ιδιοκτήτη ενός επιληπτικού κατοικιδίου είναι η υπομονή.